Podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu to istotny element przygotowania do postępowania cywilnego, wynikający z Kodeksu Postępowania Cywilnego (KPC). Chociaż KPC nie wymaga faktycznego rozwiązania konfliktu przed wniesieniem sprawy do sądu, zobowiązuje strony do wskazania w pozwie, czy próbowały dojść do porozumienia w sposób polubowny, czy też nie. W niniejszym artykule przyjrzymy się temu wymogowi formalnemu, wyjaśnimy, na czym polega podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu, oraz omówimy jego praktyczne zastosowanie, np. w formie wezwania do zapłaty. Podkreślimy również, dlaczego warto skorzystać z pomocy adwokata w takich sprawach.


Obowiązek wskazania czy podjęto próby polubownego rozwiązania sporu – wymóg formalny

Zgodnie z art. 187 § 1 pkt 3 Kodeksu Postępowania Cywilnego, w pozwie należy zawrzeć informację o tym, czy strony podjęły próbę polubownego rozwiązania sporu. Kluczowe jest, że obowiązek ten nie nakłada konieczności faktycznego podejmowania takich prób, lecz wyłącznie zobowiązuje do poinformowania sądu, czy zostały one podjęte, czy też nie. Brak podjęcia próby polubownego rozwiązania sporu nie skutkuje żadną karą ani sankcją, ale brak informacji na ten temat w pozwie może zostać uznany za brak formalny. Wówczas sąd wezwie do uzupełnienia pozwu.


Podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu – co to oznacza?

Podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu oznacza działania mające na celu wypracowanie rozwiązania konfliktu bez angażowania sądu. W praktyce może to przybrać różne formy, w zależności od charakteru sporu i relacji między stronami. Ważne jest, aby takie działania były udokumentowane, gdyż w pozwie konieczne będzie ich wskazanie.

Jakie działania mogą być uznane za próbę polubownego rozwiązania sporu?

Próba polubownego rozwiązania sporu może przybierać różne formy. W zależności od charakteru sporu i relacji między stronami, działania te mogą mieć charakter formalny lub nieformalny. Oto najczęstsze sposoby:

  1. Rozmowa bezpośrednia lub telefoniczna
    Proste rozmowy między stronami, zarówno bezpośrednie, jak i telefoniczne, mogą być uznane za próbę polubownego rozwiązania sporu. Jednak problematyczne jest późniejsze wykazanie takich działań w sądzie, zwłaszcza gdy strony nie osiągnęły porozumienia i nie ma żadnych pisemnych dowodów na podjęcie próby.
  2. Wiadomości e-mail i SMS
    Komunikacja elektroniczna, taka jak e-maile czy wiadomości SMS, to popularny sposób podejmowania próby polubownego rozwiązania sporu. Wiadomości te, jeśli są odpowiednio sformułowane, mogą stanowić dowód na to, że jedna ze stron próbowała dojść do porozumienia. Ważne jest, aby treść takich wiadomości była jasna, precyzyjna i odnosiła się do istoty konfliktu.
  3. Przedsądowe pisma wzywające do działania
    Przedsądowe pisma formalne to najczęściej stosowana forma podejmowania próby rozwiązania sporu. Mogą one przybierać różne formy w zależności od sytuacji, np.:
    • Wezwanie do zapłaty – klasyczne pismo żądające uregulowania należności w określonym terminie.
    • Wezwanie do wykonania zobowiązania – np. spełnienia świadczenia wynikającego z umowy, które zostało zaniedbane.
    • Wezwanie do zaprzestania działań – np. w sytuacji naruszenia praw, takich jak korzystanie z nieruchomości bez zgody właściciela.
    • Wezwanie do zawarcia umowy – gdy jedna ze stron uchyla się od zawarcia umowy, do której była zobowiązana.
    Takie dokumenty, szczególnie jeśli są przygotowane przez adwokata, mają dużą wartość dowodową i pokazują, że strona podjęła rzeczywiste działania w celu rozwiązania konfliktu.
  4. Negocjacje między stronami
    Strony mogą również prowadzić negocjacje, które mogą odbywać się osobiście, telefonicznie lub za pośrednictwem przedstawicieli. Negocjacje nie muszą zakończyć się sukcesem, aby można je było uznać za próbę polubownego rozwiązania sporu.
  5. Mediacja
    Mediacja to formalny proces, w którym neutralny mediator pomaga stronom wypracować porozumienie. Mediacja może być prowadzona zarówno przed złożeniem pozwu, jak i w trakcie postępowania sądowego. Nawet jeśli nie doprowadzi do ugody, uczestnictwo w mediacji jest uznawane za podjęcie próby polubownego rozwiązania konfliktu.

Znaczenie wezwania do zapłaty

Wezwanie do zapłaty to najprostszy i najczęściej stosowany sposób na spełnienie wymogu formalnego wskazania próby polubownego rozwiązania sporu. Dokument ten pełni kilka istotnych funkcji:

  1. Potwierdzenie podjęcia próby polubownego rozwiązania sporu
    Wezwanie do zapłaty stanowi dowód, że strona próbowała dojść do porozumienia przed skierowaniem sprawy do sądu.
  2. Presja na dłużnika
    Profesjonalnie sporządzone wezwanie, zwłaszcza przygotowane przez adwokata, może skłonić dłużnika do uregulowania należności lub przynajmniej do podjęcia negocjacji.
  3. Oszczędność czasu i kosztów
    Jeśli wezwanie do zapłaty przyniesie efekt, strony mogą uniknąć długotrwałego i kosztownego procesu sądowego.

Rola adwokata w próbie polubownego rozwiązania sporu

Podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu nie zawsze jest prostym zadaniem, zwłaszcza gdy konflikt między stronami jest zaogniony. W takich przypadkach skorzystanie z pomocy adwokata może być kluczowe.

Dlaczego warto skorzystać z pomocy adwokata?

  1. Profesjonalne przygotowanie dokumentów
    Adwokat sporządzi wezwanie do zapłaty lub inny dokument w sposób zgodny z prawem, co może zwiększyć szanse na skuteczne rozwiązanie sporu.
  2. Wsparcie w negocjacjach
    Adwokat może reprezentować swojego klienta w negocjacjach z drugą stroną, dbając o to, aby jego interesy były odpowiednio chronione.
  3. Doradztwo prawne
    Dzięki pomocy adwokata można lepiej zrozumieć swoje prawa i obowiązki oraz podjąć świadomą decyzję co do dalszych kroków.
  4. Skuteczna mediacja
    Adwokat może pomóc w mediacji, zarówno w przygotowaniu się do niej, jak i w trakcie rozmów z mediatorem i drugą stroną.

Co grozi za brak podjęcia próby polubownego rozwiązania sporu?

Brak podjęcia próby polubownego rozwiązania sporu nie niesie za sobą żadnych sankcji, o ile zostanie to odpowiednio wskazane w pozwie. Sąd nie może oddalić powództwa z powodu braku takich działań. Natomiast brak informacji na temat próby (lub jej braku) w pozwie jest traktowany jako brak formalny. Wówczas sąd wezwie powoda do uzupełnienia tego braku, co może wydłużyć postępowanie.


Podsumowanie

Podjęcie próby polubownego rozwiązania sporu jest wymogiem formalnym wynikającym z Kodeksu Postępowania Cywilnego. W pozwie należy wskazać, czy taka próba miała miejsce, czy też nie. Brak jej podjęcia nie jest sankcjonowany, jednak brak tej informacji w pozwie może zostać uznany za brak formalny.

Najczęstszą formą próby polubownego rozwiązania sporu jest wezwanie do zapłaty, ale równie dobrze mogą to być negocjacje czy mediacja. Warto skorzystać z pomocy adwokata, który zadba o profesjonalne przygotowanie dokumentów, poprowadzi negocjacje i zapewni, że interesy klienta będą odpowiednio zabezpieczone. Warto pamiętać, że nawet jeśli próby polubownego rozwiązania sporu nie zakończą się sukcesem, ich podjęcie może przyczynić się do lepszego przygotowania do postępowania sądowego.

Podobne wpisy